عفونت های قارچی در زنان یا همان بیماری نخینه کاندیدا آلبیکانس، یک نوع عفونت واژنی است که باعث می شود زن باردار احساس سوزش و خارش شدید و ترشحات سفید رنگ با بوی خاص داشته باشد. معمولا این نوع عفونت در سه ماه اخیر بارداری شایع می باشد. با اینکه معمولا این بیماری تاثیری بر جنین ندارد اما باید حتما پزشک را در جریان این بیماری قرار دهید تا درمان فوری و مناسب انجام شود.
عفونت قارچی چیست؟
کاندیدیاز ولوواژینال یا مونیلیازیس یک نوع عفونت مخمری است که در واژن اتفاق می‌افتد. مخمر نوعی قارچ است. مخمری که اغلب باعث این عفونت ها می شود کاندیدا آلبیکنس است، اما انواع دیگر مخمرها (از جمله کاندیدا گلابراتا و کاندیدا تروپیکالیس) نیز می توانند مسئول و علت این عفونت ها باشند.
با توجه به اطلاعات معتبری که منتشر شده است، حداقل از هر چهار زن، سه نفر در طول زندگی خود به یک نوع عفونت قارچی مبتلا شده است. همچنین تا 45 درصد از زنان به دو یا چند عفونت مبتلا خواهند شد.
کاندیدا (و عفونت های ناشی از آن) در برخی موقعیت ها حتی شایع تر است، از جمله دوران بارداری. با توجه به یک مطالعه معتبر، معمولا 20 درصد از زنان در واژن خود دارای مخمر کاندیدا هستند. در دوران بارداری به دلیل نوسانات هورمونی مخمرها بیشتر باعث عفونت خواهند شد.
از آنجایی که در حین زایمان مخمر می تواند به کودک منتقل شود، درمان هرچه سریع آن آن بسیار مهم است.
چه چیزی باعث کاندیدیازیس می شود؟
زمانی که تعداد طبیعی قارچ‌هایی که در واژن زندگی می‌کنند به اندازه‌ای افزایش یابد که باعث بروز علایمی شود، کاندیدیازیس اتفاق می‌افتد. در ادامه شایع ترین عواملی که زنان را بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های قارچی قرار می دهد را برایتان شرح داده‌ایم:
- بارداری
- دیابت
- استفاده از قرص های ضد بارداری، آنتی بیوتیک ها یا کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون (رایوس)
- اختلالاتی که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کنند، مانند HIV
در دوران بارداری، زمانی که سطح هورمون ها تغییر می‌کند، باعث می‌شود که تعادل pH نیز در واژن تغییر پیدا کند. این امر محیطی مطلوب تر را برای رشد مخمرها ایجاد می‌کند.
مقالات دیگر: فشارخون بالا در بارداری
دلایل ابتلا به بیماری عفونت قارچی در بارداری
در واژن اسیدها و قارچ های طبیعی وجود دارد که در حالت طبیعی بدن میان آنها تعادل برقرار است. در صورت مختل شدن این تعادل قارچ ها فرصت رشد بیشتری پیدا کرده و باعث ایجاد بیماری می شوند، برخی از دلایل ایجاد این بیماری عبارتند از:
- تغییرات هرمونی که می تواند به دلیل بارداری یا به دلیل قاعدگی باشد.
- قرص های ضد بارداری نیز باعث افزایش سطح هرمون استروژن بدن شده در نتیجه این تغییر هرمون می تواند باعث ایجاد عفونت قارچی شود.
- بیماران دیابتی در معرض ابتلا به این بیماری هستند، زیرا که افزایش قند خون زمینه مناسبی را برای رشد قارچ ها فراهم می نماید.
- استفاده از شوینده های واژنی به میزان فراوان.
- استفاده از لباس های زیر تنگ و نایلونی که عاری از هر گونه تهویه هستند که پوست را همواره مرطوب نگه می دارند و باعث ایجاد زمینه رشد قارچ ها می شوند.
- سیستم امنیتی ضعیف بدن که توانایی مبارزه با هیچ گونه قارچ را نداشته باشد.
- استفاده از آنتی بیوتیک های به میزان فراوان. استفاده از آنتی بیوتیک به میزان زیاد باعث از بین بردن باکتری های مفیدی می شود که توانایی مبارزه با قارچ ها را دارند.
- مایع منی
- علائم ابتلا به عفونت قارچی
- ترشحات شدید واژنی سفید رنگ با بویی شبیه بوی مخمر
- ترشحات شدید مهبلی بد بو با رنگ زرد مایل به سبز
- احساس سوزش و قرمزی و خارش شدید در واژن
- راه های پیشگیری از ابتلا به عفونت قارچی
- همیشه از لباس زیر گشاد و نخی استفاده نمایید.
- بعد از شستن مهبل از خشک بودن آن اطمینان حاصل نمایید، وجود آب یا حتی رطوبت در واژن باعث رشد قارچ ها می شود
- بعد از شنا در استخر و یا در دریا حتما لباس های خود را عوض کرده و واژن خود را با شوینده های مناسب بشویید.
- از هر گونه مواد شیمیایی و نوار بهداشتی معطر و خوشبو کننده ها و مواد شستشوی واژن کف دار معطر استفاده نکنید. همچنین واژن خود را با دستمال معطر خشک نکنید.
- اشخاص دیابتی باید میزان قند خون خود را همواره کنترل نمایند زیرا قند خون بالا باعث رشد قارچ ها می شود.
- سعی کنید کمتر ماست مصرف نمایید، زیرا مصرف ماست به رشد قارچ های مهبلی کمک می کند.
- استراحت کافی داشته باشید تا سیستم ایمنی بدن توانایی مبارزه با قارچ ها را داشته باشد.
عفونت های قارچی چه عوارضی را به همراه دارد؟
در زنان غیرباردار که سیستم ایمنی طبیعی دارند، عفونت های قارچی به ندرت منجر به عوارض جدی می شود.
حتی در بارداری، عفونت های قارچی معمولاً اثرات مضری در مادر ایجاد نمی کند. با این حال، مخمر می تواند در حین زایمان به کودک انتقال پیدا کند.
اکثر نوزادانی که دچار عفونت قارچی می شوند، آن را فقط در دهان یا ناحیه پوشک خود دارند. اگرچه نادر است، اما عفونت قارچی در نوزادان می تواند بسیار جدی شود، زیرا سیستم ایمنی آنها هنوز به خوبی توسعه نیافته است. برای مثال می‌تواند در بدن نوزاد پخش شود و بر تنفس و ریتم قلب او تاثیر بگذارد. این اتفاق اغلب در نوزادانی اتفاق می‌افتد که سایر موارد بر سیستم ایمنی بدنشان تأثیر می‌گذارد، مانند نارس بودن یا عفونت زمینه‌ای.
عفونت های مخمری همچنین می توانند باعث شوند عفونت هایی در سراسر بدن زنان رخ دهد و عوارض جدی در آنان ایجاد کند که به دلیل شرایطی مانند HIV دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند.
علائم و نشانه های کاندیدیازیس چیست؟
با کاندیدیازیس، به احتمال زیاد در واژن و ناحیه فرج خود خارش خواهید داشت. همچنین ممکن است ترشحات سفید رنگی را در واژن خود مشاهده کنید. این ترشحات معمولا نباید بو داشته باشد.
از علائم دیگر کاندیدیازیس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
درد یا درد در واژن و یا ناحیه فرج
سوزش هنگام ادرار کردن
این علائم ممکن است چند ساعت، روز یا چند هفته طول بکشد.
در نوزادان تازه متولد شده و زنانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، ممکن است کاندیدیازیس در دهان ایجاد شود. این وضعیت به نام برفک شناخته می شود.
سایر شرایط می توانند علائمی مشابه عفونت قارچی ایجاد کنند، از جمله:
- یک واکنش آلرژیک به محصولی که در ناحیه واژن استفاده کرده اید، مانند صابون یا کاندوم
- بیماری های مقاربتی (STDs) از جمله کلامیدیا و سوزاک
- واژینوز باکتریایی، نوعی عفونت
چگونه می توان از عفونت قارچی جلوگیری کرد؟
با انجام موارد پایین شما می توانید خطر ابتلا به عفونت های قارچی در آینده را کاهش دهید:
- خشک نگه داشتن ناحیه واژن
- اجتناب از حمام های حباب دار، اسپری های بهداشتی زنانه و دوش ها
- پوشیدن لباس زیر نخی
اگرچه کاندیدیازیس یک بیماری مقاربتی نیست، اما رابطه جنسی دهانی ممکن است وضعیت شما را بدتر کند و شریک جنسی شما را تحت تاثیر قرار دهد.
کاندیدیازیس چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک در مورد علائم شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی بر روی شما انجام می دهد.
برای تایید تشخیص، پزشک از یک سواب پنبه ای برای نمونه برداری از ترشحات واژن استفاده می کند.
در موارد خاص، پزشک شما ممکن است بخواهد نمونه ای از ترشحات واژن شما را بردارد یا در آزمایشگاه مورد بررسی قرار دهد. این نمونه برداری ها به آنها کمک می کند تا انواع دیگر مخمر مانند C. glabrata و C. tropicalis را رد کنند.
کاندیدیازیس چگونه درمان می شود؟
اغلب اوقات، درمان کاندیدیاز ولوواژینال با کرم یا شیاف ضد قارچ آسان است. پس از استفاده از دارو شما باید در عرض هفت روز علائمتان از بین برود. در دوران بارداری، قبل از شروع هر گونه درمانی حتما به یک پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند تأیید کنند که شما واقعاً یک عفونت قارچی دارید و اطمینان حاصل کنند که یک درمان بی خطر برای استفاده در دوران بارداری دریافت می کنید.
برای درمان عفونت های قارچی در زنان غیرباردار، هم از داروهای ضد قارچ خوراکی و هم از دارو های موضعی استفاده می‌شود. با این حال، داروهای خوراکی ممکن است برای استفاده در دوران بارداری بی خطر نباشند. با توجه به یک مطالعه در سال 2016 ارتباط بین خطر بیشتر سقط جنین و مصرف خوراکی فلوکونازول (Diflucan) در دوران بارداری را نشان می‌دهد. داروهای ضد قارچ خوراکی نیز با نقایص مادرزادی نیز مرتبط هستند.
عفونت های مکرر قارچی را چگونه می‌توان درمان کرد؟
در دوران بارداری، احتمال ابتلای شما به عفونت های قارچی مکرر بیشتر است.
اگر همچنان به عفونت های قارچی مبتلا می شوید، با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است شما برای آگاهی از عوامل خطر مانند دیابت یا اختلال ایمنی مورد ارزیابی قرار بگیرید. اگر علت بارداری باشد، عفونت ها باید پس از زایمان متوقف شوند.
تحقیقات نشان می دهد که مصرف یک داروی خوراکی “آزول” به مدت شش ماه، احتمال تکرار عفونت را کاهش می دهد. با این حال، استفاده از داروهای ضد قارچ خوراکی ممکن است در دوران بارداری بی خطر نباشد.
توجه: دقت شود که علائم بیماری عفونت قارچی بسیار شبیه بیماری های مقاربت جنسی است. در صورت ملاحظه علائم مذکور حتما به پزشک خود جهت انجام آزمایش های مربوطه مراجعه نمایید.